adam ile cocuk

içimde bir yerde olanlari kabullenmeyi öğreten çok bilmiş ve öğrenmiş adam var sorsaniz herşeyi biliyor bide çocuk var durmadan huysuzlanan yerinde durmayan inat eden bir çocuk tüm kabulenmeleri öğretmeye çalışan adama karşı tüm inadiyla
-banane banane kabullenmeyeceyim
-banane kabullenmek istemem yoklugu kabullenmek istemem bir yoklu[u kabullenmektense birinin herseyini kabullenmeyi yeylerim inadim inat ben kabullenmeyeceyim ...!
          Adam herşeye rağmen çocuğu anlar ve susmasını beklemek ıcın karanlığına çekilir tekrar Yönetimi almaya dönenedek, tekrardan görünmez kalkanlarını savunmak için , tak mak için maskelerini susturarak ve kandırarak yaygaracı çocuğu ...
         Belkide bildiği birşey vardı adamın her acıtanın hayat değilde ders oldugunu belki, kabullenmişmiydi adam birdaha görmemeyi, birşeyin yok oluşunu sadece bir anı sadece bir bilgi varlıkla yokluk gibi bişey sanki, vardı ve halen var. yokmu olmalı doğrusu ? doğru tam olarak neyin doğrusu, veya kimin ?
yokluk derken nekadar yokluk bana sorsanız varlığında hiç bukadar var olmamıştı başkalarına sorsanız 2 seneye yakın yoktuk.
        Bazen adamda şaşırmıyor değildi çocuğun neyi özlediğini bile hatırlamadan kabullenmek isdemeyişi'ne ve diredişine
-aşığım sevdim diyordu Çocuk
-aşkın sevginin dışarıdan geleceğinin beklenmesi nekadar sahde olduğuna, inandırdığını hatırladı biranda adam ve irkiliverdi.